RSS Feed
Twitter
10:51 PM
Unknown
ប្រសិនបើលោកអ្នករស់នៅទីក្រុង ហើយទទួលអារម្មណ៍ថាមិនសូវមានផាសុកភាព សូមកុំព្រួយ។ TheBNEWS នាំមកនូវដំណឹងល្អមួយយកមកជម្រាបជូនលោកអ្នក។ សូមសាកល្បងធ្វើដំណើរដោយថ្មើរជើងមួយៗ នៅក្នុងតំបន់រមណីយដ្ឋាន ឬតំបន់ធម្មជាតិ ឬតំបន់ព្រៃធម្មជាតិណាមួយ ត្រឹមតែមួយស្របក់ប៉ុណ្ណោះ លោកអ្នកនឹងទទួលអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយសប្បាយចិត្ត អស់ទុក្ខកង្វល់ សល់តែស្នាមញញឹម ជាមួយនិងជំនោរត្រជាក់ដ៏បរិសុទ្ធ។ គំនិតអវិជ្ជមានផងទាំងពួង នឹងរសាយបាត់ពីក្នុងអារម្មណ៍ និងដួងចិត្តរបស់អស់លោកអ្នកជាក់ជាមិនខាន។
កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ក្រុមអ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវបានវិភាគអំពីកត្តានានាដែលធ្វើឲ្យការរស់នៅក្នុងពិភពធម្មជាតិ ផ្ដល់សារប្រយោជន៍យ៉ាងច្រើនសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ បណ្ឌិត្យសភាវិទ្យាសាស្ត្រជាតិ (National Academy of Science) នៅសហរដ្ឋអាមេរិក បានសង្កេតក្រុមមនុស្ស ៣៨ នាក់ដែលមានបុរស ២០ នាក់ និងស្ត្រី ១៨ នាក់។ គេបែងចែកជាពីរក្រុម។ មួយក្រុមដើរចូលទៅក្នុងតំបន់ធម្មជាតិសុទ្ធសាធ អស់រយៈពេល ៩០ នាទី។ មួយក្រុមទៀត គេតម្រូវឲ្យដើរដោយថ្មើរជើងនៅក្នុងតំបន់ទីប្រជុំជនដែលមានមនុស្សអ៊ូអរ ឡានបើកខ្វែងខ្វាត់។
លទ្ធផលបង្ហាញថាក្រុមអ្នកដែលដើរនៅក្នុងតំបន់ធម្មជាតិ ហើយដែលមានបញ្ហាស្មុគស្មាញខ្លះនៅក្នុងចិត្ត បន្ទាប់ពីដើរចូលទៅក្នុងតំបន់ធម្មជាតិ ស្រាប់តែគេបានល្ហែល្ហើយចិត្តមួយគ្រា ហើយហាក់មានសេចក្ដីសុខនៅក្នុងចិត្តភ្លាមមួយរំពេច។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្រុមមនុស្សដែលដើរនៅតំបន់ទីប្រជុំជន គឺភាពសៅហ្មងដែលមាននៅក្នុងចិត្តទាំងប៉ុន្មាន នៅតែដដែលទាំងអស់ គ្មានប្រែប្រួលបន្តិចណាសោះ។
បំណកស្រាយផ្អែកតាមលក្ខណៈវិទ្យាសាស្ត្រ ៖
លទ្ធផលបានមកពីការស្កេនខួរក្បាល បង្ហាញថា មូលហេតុសំខាន់ដែលក្រុមអ្នកដើរនៅក្នុងតំបន់ធម្មជាតិបានស្រឡះខួរក្បាល ហើយរសាយអស់ទុក្ខកង្វល់ ព្រោះមណ្ឌលខួរក្បាលផ្នែកខាងមុខ (subgenual prefrontal cortex) ដែលជាផ្នែកបញ្ជាឲ្យអារម្មណ៍ឆាប់ប្រែប្រួលទៅរកភាពអវិជ្ជមាននោះ វាមិនសូវភ្ញោចទៅរកភាពអវិជ្ជមាន តែភ្ញោចទៅរកភាពវិជ្ជមានវិញ។ គេឆ្លុះខួរក្បាលអ្នកដើរក្នុងតំបន់ទីប្រជុំជន ហើយពិនិត្យឃើញថា ស្ថិតនៅទីប្រជុំជនមិនអាចធ្វើឲ្យមណ្ឌលខួរក្បាលត្រង់ផ្នែកនេះ ភ្ញោចអារម្មណ៍មនុស្សទៅរកភាពវិជ្ជមាន ឬអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយនៅក្នុងចិត្តទេ គឺអារម្មណ៍របស់មនុស្សពីមុនប៉ុន្មាន នៅតែប៉ុណ្ណឹង គ្មានប្រែប្រួល។
លទ្ធផលបានមកពីការស្កេនខួរក្បាល បង្ហាញថា មូលហេតុសំខាន់ដែលក្រុមអ្នកដើរនៅក្នុងតំបន់ធម្មជាតិបានស្រឡះខួរក្បាល ហើយរសាយអស់ទុក្ខកង្វល់ ព្រោះមណ្ឌលខួរក្បាលផ្នែកខាងមុខ (subgenual prefrontal cortex) ដែលជាផ្នែកបញ្ជាឲ្យអារម្មណ៍ឆាប់ប្រែប្រួលទៅរកភាពអវិជ្ជមាននោះ វាមិនសូវភ្ញោចទៅរកភាពអវិជ្ជមាន តែភ្ញោចទៅរកភាពវិជ្ជមានវិញ។ គេឆ្លុះខួរក្បាលអ្នកដើរក្នុងតំបន់ទីប្រជុំជន ហើយពិនិត្យឃើញថា ស្ថិតនៅទីប្រជុំជនមិនអាចធ្វើឲ្យមណ្ឌលខួរក្បាលត្រង់ផ្នែកនេះ ភ្ញោចអារម្មណ៍មនុស្សទៅរកភាពវិជ្ជមាន ឬអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយនៅក្នុងចិត្តទេ គឺអារម្មណ៍របស់មនុស្សពីមុនប៉ុន្មាន នៅតែប៉ុណ្ណឹង គ្មានប្រែប្រួល។
តាមពិត គេមិននឹកស្មានថាពិភពធម្មជាតិជាឱសថដ៏សក្ដិសិទ្ធិសម្រាប់ព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្តតាមបែបធម្មជាតិ។ លោក Gregory Bratman ជាអ្នកជំនាញចិត្តវិទ្យាប្រចាំសាកលវិទ្យាល័យ Stanford មានប្រសាសន៍ថា នៅពេលដែលមនុស្សផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងពិភពធម្មជាតិកាន់តែខ្លាំង អាការៈតំណឹងចិត្តនឹងថយចុះ។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅពេលមនុស្សកាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីធម្មជាតិ គំនិតអវិជ្ជមាននៅក្នុងចិត្តមិនអាចរសាយបាត់ទេ គឺនៅតែដក់ត្រាំនៅក្នុងចិត្តជានិច្ច។ អ្នកស្រាវជ្រាវនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ លោក Andreas Meyer-Lindenberg, ក៏ទទួលស្គាល់ថាលទ្ធផលរបស់លោក Gregory Bratman ដូចគ្នានឹងលទ្ធផលស្រាវជ្រាវរបស់លោកដែរ។
តាមពិត គេទទួលស្គាល់ថាជីវិតរស់នៅទីក្រុង វាហ៊ឺហាស៊ីវិល័យក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែគេគួរផ្សារភ្ជាប់ខ្លួនទៅនឹងធម្មជាតិខ្លះ ដើម្បីជៀសវាងការកាត់ផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្ស និងធម្មជាតិទាំងស្រុង។ គេស្រាវជ្រាវឃើញថា បើធៀបរវាងអ្នកទីក្រុង និងអ្នកជនបទ គឺនៅប្រទេសណាក៏ដូចប្រទេសណា អ្នកទីក្រុងមានតំណឹងចិត្ត និងជំងឺផ្លូវចិត្ត (mental illness) ច្រើនជាង។ ជាពិសេស អាការៈរសាប់រសល់ អន្ទះអន្ទែង (anxiety) និងអាការៈធ្លាក់ទឹកចិត្ត (depression) ច្រើនកើតមានចំពោះអ្នកទីក្រុង។ ដូចនេះ ដំណោះស្រាយ គឺគេគួរផ្សារភ្ជាប់ខ្លួនឲ្យបានច្រើននៅក្នុងពិភពធម្មជាតិ តាមលទ្ធភាពដែលអាចធ្វើទៅបាន ព្រោះវាជាវិធីកាត់បន្ថយគំនិតអវិជ្ជមានពីក្នុងខ្លួន និងជួយពង្រឹងបញ្ញាស្មារតីរបស់មនុស្ស៕
0 comments:
Post a Comment